Op donderdag rond de middag landden we met alle schoolleiders en de leraren van het voortgezet onderwijs op Mombassa Airport. Het voelt goed om weer in dit land te zijn. In dit deel van de wereld zijn de mensen onderdeel van de gemeenschap, omdat ze voor een deel ook van elkaar afhankelijk zijn; waar het zorgen voor eten, werk en onderdak het dagelijks bestaan vult.

In matatu-busjes reden we door het drukke verkeer van Mombassa. De geur deed mij meteen herinneren aan mijn vorige bezoek aan Kenia: de geur van vuurtjes, die mensen gebruiken om eten te bereiden, hun ambacht uit te voeren of hun afval te verbranden. Het verkeer gaat hier kriskras door elkaar heen en bij de pont over de rivier was het een enorme drukte met voetgangers, motorrijders en busjes / vrachtwagens die de rivier over wilde steken. Daarnaast is bij de opgang van de pont goed zichtbaar dat iedereen bezig is om ervoor te zorgen dat aan het eind van de dag er genoeg geld is om te zorgen dat er ‘brood op de plank is’.

De volgende morgen hebben we een primary-school bezocht. De kinderen hadden die dag ervoor een tussen-examen gehad. De leraren waren tussen de lessen door (en tijdens de lessen) druk bezig met het nakijken van de toetsen. In het kantoor van de directeur hing een lijst van de leerlingen van groep 8. Hierbij stonden de doelen (score) die de leerlingen zichzelf hadden gesteld voor de vijf basisvakken waarin ze de KCPE (cito-eindtoets) moeten doen: Enlish, Swahili, Mathematics, Science & Social studies. Hierbij was duidelijk welke leerlingen hun eigen doel nog niet hadden gehaald, zodat de de groep medeverantwoordelijk is voor het slagen van alle leerlingen.

Sinds een aantal jaren werkt teachers4teachers samen met de Keniaanse collega’s aan het opzetten van een opleiding voor kleuter-leraren. We hebben een teacher ontmoet die deze opleiding heeft genoten. Het was prachtig om te zien hoe ze hoeken had gecreëerd en met de eenvoudige middelen die voorhanden zijn een taalrijke omgeving heeft gecreëerd. Hiermee wordt mijn overtuiging bevestigd: de leraar maakt het verschil! (niet de spullen)

In groep 7 lieten een aantal leerlingen giechelend een van de lesboeken zien. Dit was een speciaal lesboek van een programma van het wereld-aids-fonds. Hierin werden leerlingen geïnformeerd hoe HIV besmetting te voorkomen. Giechelen konden ze wel, maar over dit onderwerp praten lukte niet…

’s Middags heb ik Mr. Zecha ontmoet. Samen met hem en mijn maatje Maarten Berkers uit Amsterdam hebben we de workshops voor de volgende dagen voorbereid. De kern hiervan is dat het voeren van goede reflectie- en feedbackgesprekken essentieel zijn voor het verbeteren van de leraarvaardigheden. Ik heb er zin in!

Groetjes uit een zonnig Kenia. (31 graden, licht bewolkt met vandaag een flinke regenbui)